پرچم فیلیپین

در قلب مجمع‌الجزایر جنوب شرقی آسیا، جایی که بیش از هفت هزار جزیره کوچک و بزرگ، چون نگین‌هایی درخشان بر پهنه اقیانوس آرام گسترده شده‌اند، جمهوری فیلیپین چون گلی خوشبو، عطر استقامت و آزادی را در فضا می‌پراکند. این سرزمین، نه تنها بهشت آفتاب‌سوخته و گنجینه‌ای از تنوع زیستی شگفت‌انگیز است، بلکه خاستگاه ملتی پرشور، با فرهنگی غنی و تاریخی پر از فراز و نشیب است که قرن‌ها برای رهایی از یوغ استعمار جنگیده است. در تار و پود هویت ملی فیلیپین، پرچم این کشور، فراتر از یک نماد صرف دولتی، به مثابه کتابی گشوده از مبارزات خونین، پیروزی‌های شکوهمند و آرزوهای بلند برای آینده‌ای روشن است. این پرچم، نه تنها بر فراز ساختمان‌های حکومتی و در دست قهرمانان ملی برافراشته می‌شود، بلکه در عمق وجود هر شهروند فیلیپینی، یادآور داستان بی‌تابی‌ها، از خودگذشتگی‌ها و همبستگی‌هایی است که این سرزمین را به آنچه امروز هست، تبدیل کرده است. نکته شگفت‌انگیز و منحصربه‌فرد در مورد پرچم فیلیپین این است که این پرچم، بسته به اینکه کشور در وضعیت صلح یا جنگ باشد، به شکل متفاوتی اهتزاز می‌یابد؛ ویژگی که آن را از بسیاری از پرچم‌های ملی جهان متمایز می‌کند و عمق فلسفه نهفته در آن را به نمایش می‌گذارد. در این نوشتار، قصد داریم تا در اعماق تاریخ و لایه‌های نمادین این نشان ملی غرق شویم و پرده از راز و رمزهای پنهان در تار و پود آن برداریم؛ تا دریابیم چگونه این تکه پارچه، به سمفونی بصری از گذشته، حال و آینده فیلیپین بدل شده است.

۱. تاریخچه پرچم فیلیپین: از بذر انقلاب تا ثمر آزادی

هر پرچمی، سرگذشتی در دل خود نهفته دارد؛ داستانی که با نخ‌های سرنوشت و رنگ‌های زمان بافته شده است. پرچم فیلیپین نیز از این قاعده مستثنی نیست و تاریخچه‌اش، آینه‌ای تمام‌نما از تحولات سیاسی و اجتماعی این کشور است. پیش از آنکه پرچم کنونی در تاریخ ۱۲ ژوئن ۱۸۹۸، همزمان با اعلام استقلال فیلیپین از استعمار اسپانیا، رسماً برافراشته شود، این سرزمین شاهد برافراشته شدن پرچم‌های دیگری نیز بوده است که هر یک فصلی از کتاب پرفراز و نشیب تاریخ آن را روایت می‌کنند.

• پیش‌درآمد: پرچم‌های اولیه مبارزات و گروه‌های انقلابی (قرن ۱۹):

  • پیش از تشکیل یک هویت ملی یکپارچه، گروه‌های مختلف انقلابی و جنبش‌های استقلال‌طلبانه در فیلیپین، هر یک پرچم‌ها و نمادهای خاص خود را داشتند. یکی از مشهورترین آن‌ها، پرچم کاتاپونان (Katipunan) بود؛ یک سازمان انقلابی مخفی که در سال ۱۸۹۲ برای مبارزه با استعمار اسپانیا تأسیس شد.
  • پرچم کاتاپونان (پرچم اولیه): این پرچم در ابتدا شامل یک مستطیل قرمز با سه حرف “K” (مخفف Kataas-taasang, Kagalang-galangang Katipunan ng mga Anak ng Bayan به معنی “عالی‌ترین و محترم‌ترین انجمن فرزندان ملت”) به صورت افقی بود. رنگ قرمز نماد خون و شجاعت بود.
  • پرچم کاتاپونان (نسخه آندرس بونیفاسیو): بعدها، آندرس بونیفاسیو، بنیانگذار کاتاپونان، پرچمی را طراحی کرد که یک خورشید سفید با هشت پرتو در زمینه قرمز داشت. این خورشید و پرتوها، پیش‌درآمدی بر نمادهای پرچم کنونی فیلیپین بودند و نماد روشنایی و امید به استقلال از استعمار اسپانیا بودند. هر پرتو نماد یکی از هشت استان اولیه فیلیپین بود که علیه اسپانیا قیام کرده بودند.
  • پرچم ماکاریو ساکای (Macario Sakay): یکی دیگر از پرچم‌های انقلابی، توسط ماکاریو ساکای، رهبر یکی دیگر از جنبش‌های استقلال‌طلبانه، طراحی شد که شامل یک جمجمه و استخوان‌های ضربدری در یک مثلث سفید و زمینه قرمز بود. این پرچم، نمادی از عزم و آمادگی برای مرگ در راه آزادی بود.

• ظهور پرچم کنونی: زاییده دست امیلیو آگوینالدو (۱۸۹۷-۱۸۹۸):

  • پرچم کنونی فیلیپین توسط امیلیو آگوینالدو، رهبر انقلاب فیلیپین و اولین رئیس‌جمهور جمهوری فیلیپین، در زمان تبعیدش در هنگ کنگ طراحی شد. این پرچم در سال ۱۸۹۷، پس از امضای پیمان بیاکناباتو (Pact of Biak-na-Bato) که منجر به تبعید آگوینالدو شد، ساخته شد.
  • اولین اهتزاز رسمی (۱۲ ژوئن ۱۸۹۸): پس از بازگشت آگوینالدو به فیلیپین و ادامه مبارزه علیه اسپانیا، این پرچم برای اولین بار به صورت عمومی در ۱۲ ژوئن ۱۸۹۸، همزمان با اعلام استقلال فیلیپین در شهر کاویت (Cavite) به اهتزاز درآمد. این روز، اکنون به عنوان روز استقلال فیلیپین جشن گرفته می‌شود.
  • پرچم در دوران جنگ فیلیپین-آمریکا (۱۸۹۹-۱۹۰۲): پس از شکست اسپانیا، فیلیپین به جای استقلال، به مستعمره ایالات متحده آمریکا تبدیل شد که منجر به جنگ خونین فیلیپین-آمریکا شد. در طول این جنگ، پرچم فیلیپین به عنوان نماد مقاومت در برابر اشغالگران آمریکایی برافراشته شد.
  • ممنوعیت پرچم (۱۹۰۷-۱۹۲۰): با پیروزی آمریکا، پرچم فیلیپین توسط مقامات آمریکایی ممنوع اعلام شد و برافراشتن آن با مجازات همراه بود. این ممنوعیت تا سال ۱۹۲۰ ادامه داشت، تا اینکه قانون “قانون پرچم” (Flag Law) لغو شد.
  • بازگشت و تثبیت (۱۹۲۰ به بعد): با لغو ممنوعیت، پرچم فیلیپین دوباره به عنوان نماد هویت ملی به رسمیت شناخته شد و جایگاه خود را در قلب مردم فیلیپین بازیافت. در سال ۱۹۳۵، با تأسیس مشترک‌المنافع فیلیپین تحت حمایت آمریکا (Commonwealth of the Philippines)، پرچم رسماً به عنوان نماد این کشور پذیرفته شد.
  • جنگ جهانی دوم و اشغال ژاپن (۱۹۴۲-۱۹۴۵): در دوران اشغال ژاپن در جنگ جهانی دوم، پرچم فیلیپین همچنان به اهتزاز درآمد، اما این بار با حضور پرچم ژاپن. پس از آزادی فیلیپین از ژاپن و سرانجام از آمریکا، پرچم فیلیپین به نمادی از استقلال کامل و حاکمیت ملی تبدیل شد.
  • اعلام جمهوری و تثبیت نهایی (۱۹۴۶): در ۴ ژوئیه ۱۹۴۶، فیلیپین استقلال کامل خود را از ایالات متحده آمریکا به دست آورد و جمهوری فیلیپین تأسیس شد. پرچم طراحی شده توسط آگوینالدو، به عنوان پرچم رسمی جمهوری جدید تثبیت شد و از آن زمان تاکنون بدون تغییر باقی مانده است.

۲. نمادشناسی رنگ‌ها و نشان‌ها: تابلویی از شجاعت، صلح و آرمان‌های ملت

پرچم فیلیپین تنها یک ترکیب رنگی تصادفی نیست؛ بلکه هر عنصر آن، با دقت و وسواس انتخاب شده تا داستانی عمیق و پرمعنا از این سرزمین و مردمانش را روایت کند. این پرچم، یک تابلوی هنری است که در آن هر قلم‌مو، نمادی از ارزش‌ها و ویژگی‌های منحصربه‌فرد فیلیپین است.

• مثلث سفید (در سمت میله پرچم): نماد آزادی، برابری و برادری:

  • اولین و شاخص‌ترین عنصر پرچم فیلیپین، مثلث سفید رنگی است که در سمت چپ (سمت میله پرچم) قرار گرفته است. این مثلث، نماد اصلی جنبش کاتاپونان (Katipunan)، سازمان انقلابی که علیه استعمار اسپانیا مبارزه کرد، بود.
  • رنگ سفید در این مثلث، نمادی از صلح، پاکی، برابری و برادری است؛ آرمان‌هایی که انقلاب فیلیپین بر پایه آن‌ها شکل گرفت. این مثلث، همچنین یادآور شکل جغرافیایی کشور فیلیپین (مجمع‌الجزایر) و وحدت آن است.
  • همچنین، این مثلث نمادی از آزادی (Kalayaan) است؛ آرمانی که مردم فیلیپین قرن‌ها برای آن جنگیدند.

• خورشید طلایی با هشت پرتو (در مرکز مثلث سفید): نماد وحدت، استقلال و روشنایی:

  • در مرکز مثلث سفید، یک خورشید طلایی با هشت پرتو بلند و باریک قرار گرفته است. این خورشید، نماد اصلی روشنایی، وحدت، استقلال، خودمختاری و حاکمیت مردم فیلیپین است.
  • هشت پرتو خورشید: هر یک از این پرتوها، نمادی از یکی از هشت استان اولیه فیلیپین است که اولین بار علیه استعمار اسپانیا قیام کردند و منجر به شروع انقلاب فیلیپین در سال ۱۸۹۶ شدند. این استان‌ها عبارتند از:
  1. مانيلا (Manila)
  2. باتانگاس (Batangas)
  3. بولاكان (Bulacan)
  4. کاويته (Cavite)
  5. لاگونا (Laguna)
  6. نوئوا اسيجا (Nueva Ecija)
  7. پامپانگا (Pampanga)
  8. تارلاک (Tarlac)

  این هشت پرتو، نمادی از همبستگی و شجاعت این استان‌ها در راه آزادی است.

• سه ستاره طلایی (در سه گوشه مثلث سفید): نماد مناطق اصلی جغرافیایی:

  • در هر یک از سه گوشه مثلث سفید، یک ستاره طلایی پنج‌پر قرار گرفته است. این سه ستاره، نماد سه منطقه اصلی جغرافیایی و جزایر بزرگ فیلیپین هستند که این کشور را تشکیل می‌دهند:
  1. لوزون (Luzon): بزرگترین و پرجمعیت‌ترین جزیره در شمال فیلیپین.
  2. ویسایاس (Visayas): گروهی از جزایر مرکزی.
  3. مینداانو (Mindanao): دومین جزیره بزرگ در جنوب فیلیپین.

  این سه ستاره، نمادی از وحدت و همبستگی تمام اجزای تشکیل‌دهنده کشور فیلیپین است.

• نوار آبی بالایی: نماد صلح، حقیقت و عدالت:

  • پرچم فیلیپین از دو نوار افقی تشکیل شده است. نوار بالایی به رنگ آبی است. این رنگ، نمادی از صلح (Peace)، حقیقت (Truth) و عدالت (Justice) است.
  • این رنگ، نشان‌دهنده آرزوی فیلیپین برای زندگی در آرامش و برقراری عدالت در جامعه است.

• نوار قرمز پایینی: نماد میهن‌پرستی و شجاعت:

  • نوار پایینی پرچم به رنگ قرمز است. این رنگ، نمادی از میهن‌پرستی (Patriotism) و شجاعت (Valor) است.
  • این رنگ، یادآور خون‌های ریخته شده قهرمانان و شهدایی است که جان خود را در راه آزادی و استقلال فیلیپین فدا کردند. این نماد، به ویژه در تاریخ خونین مبارزه فیلیپین با استعمار، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

۳. ابعاد و تناسبات: هندسه مقدس در اهتزاز هویت ملی

نسبت و ابعاد پرچم، چیزی فراتر از صرفاً اندازه‌گیری یک قطعه پارچه است؛ بلکه اصول هندسی نهفته در طراحی آن، پیام‌هایی از نظم، تعادل و هم‌آهنگی را منتقل می‌کند. در مورد پرچم فیلیپین، این نسبت‌ها با دقت خاصی تعیین شده‌اند تا جلوه‌ای بصری مطلوب و استاندارد جهانی را ارائه دهند.

• تناسب ۱:۲: پرچم فیلیپین دارای تناسب ۱:۲ است، به این معنی که طول آن دو برابر عرضش است. این نسبت، یکی از رایج‌ترین نسبت‌ها در طراحی پرچم‌های ملی در سراسر جهان است، که تعادل بصری و هماهنگی خاصی را ارائه می‌دهد. این نسبت، به پرچم اجازه می‌دهد تا در باد به خوبی اهتزاز یابد و نمادهای آن به وضوح قابل مشاهده باشند.
• استانداردسازی: ابعاد دقیق پرچم فیلیپین برای استفاده در موقعیت‌های مختلف، از جمله برافراشتن بر روی ساختمان‌های دولتی، کشتی‌ها، یا در مراسم‌های ورزشی، توسط پروتکل‌های رسمی تعیین شده است. این استانداردسازی به حفظ یکپارچگی و احترام به نماد ملی کمک می‌کند و اطمینان می‌دهد که پرچم در هر جا و هر زمان، با همان کیفیت و زیبایی اصلی خود به نمایش درآید. این دقت در ابعاد، خود نشانه‌ای از اهمیت و تقدس پرچم در نگاه ملت است.

۴. پروتکل‌های استفاده و آداب ملی: تجلی احترام به نماد مقدس و راز “پرچم جنگ”

نحوه استفاده از پرچم، بازتاب‌دهنده میزان احترام یک ملت به هویت و تاریخ خود است. در فیلیپین نیز، مانند بسیاری از کشورهای جهان، پروتکل‌های سخت‌گیرانه‌ای برای برافراشتن، پایین آوردن و نمایش پرچم وجود دارد که رعایت آن‌ها الزامی است. اما آنچه پرچم فیلیپین را از بسیاری دیگر متمایز می‌کند، نحوه خاص اهتزاز آن در زمان صلح و جنگ است.

• حالت صلح (Peace Time Display):

  • در زمان صلح، نوار آبی پرچم باید همیشه در بالا قرار گیرد و نوار قرمز در پایین. این حالت، نماد صلح، حقیقت و عدالت است که آرمان‌های اصلی فیلیپین در دوران صلح است.
  • برافراشتن و پایین آوردن پرچم فیلیپین باید با نهایت احترام صورت گیرد. معمولاً در طلوع آفتاب برافراشته شده و در غروب آفتاب پایین آورده می‌شود. در مراسم رسمی، برافراشتن پرچم همراه با سرود ملی فیلیپین (“Lupang Hinirang”) صورت می‌گیرد، که لحظه‌ای پرشور و معنوی برای شهروندان است.
  • پرچم هرگز نباید زمین را لمس کند، به زمین کشیده شود یا به گونه‌ای نمایش داده شود که بی‌احترامی تلقی شود.
  • در صورت نمایش در کنار پرچم‌های دیگر، پرچم فیلیپین باید همیشه در جایگاه افتخار (معمولاً در مرکز یا بالاترین نقطه) قرار گیرد.

• حالت جنگ (War Time Display):

  • یکی از منحصربه‌فردترین ویژگی‌های پرچم فیلیپین، نحوه اهتزاز آن در زمان جنگ است. در صورتی که کشور در وضعیت جنگی قرار گیرد (اعلام جنگ رسمی)، نوار قرمز پرچم باید در بالا قرار گیرد و نوار آبی در پایین.
  • این تغییر حالت، نمادی از شجاعت، میهن‌پرستی و آمادگی برای مبارزه است. این ویژگی، از زمان انقلاب فیلیپین و جنگ فیلیپین-آمریکا ریشه گرفته است، زمانی که مردم فیلیپین برای دفاع از آزادی خود، با شجاعت تمام جنگیدند.
  • این پرچم در دوران جنگ‌های مختلفی که فیلیپین تجربه کرده است (مانند جنگ جهانی دوم و شورش‌های داخلی)، به همین شکل اهتزاز یافته است. این ویژگی، پرچم فیلیپین را به یکی از معدود پرچم‌های ملی در جهان تبدیل می‌کند که در زمان جنگ و صلح، متفاوت به اهتزاز در می‌آید. این خود نشانه‌ای از عمق نمادگرایی و اهمیت آن برای مردم فیلیپین است و یادآور فداکاری‌هایی است که برای به دست آوردن و حفظ آزادی خود انجام داده‌اند.

• سایر پروتکل‌ها:

  • در مواقع عزای عمومی، پرچم به حالت نیمه‌افراشته در می‌آید که نشانه‌ای از همدردی و احترام به متوفیان است.
  • شهروندان و بازدیدکنندگان انتظار می‌رود که هنگام برافراشته شدن یا پایین آوردن پرچم، به حالت احترام ایستاده و در صورت امکان، دست راست خود را روی قلب بگذارند.
  • هرگونه آسیب رساندن عمدی یا بی‌احترامی به پرچم، جرم تلقی می‌شود و با مجازات همراه است. این پروتکل‌ها، نه تنها به حفظ ظاهر بیرونی احترام کمک می‌کنند، بلکه درونی‌سازی حس احترام به ارزش‌های ملی را در جامعه ترویج می‌دهند.

۵. پرچم فیلیپین در مقایسه با پرچم‌های آسیایی و جهانی: بازتاب میراث مشترک و تمایزات منحصربه‌فرد

بررسی پرچم فیلیپین در بستر پرچم‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، بینش عمیقی نسبت به جایگاه تاریخی و فرهنگی آن فراهم می‌آورد. این مقایسه نشان می‌دهد که چگونه یک پرچم می‌تواند هم از میراث مشترک سخن بگوید و هم از هویت منحصربه‌فرد خود.

• شباهت‌ها با پرچم‌های انقلابی:
  • طراحی پرچم فیلیپین، به ویژه استفاده از مثلث در کنار نوارهای افقی و نماد خورشید، شباهت‌هایی با برخی پرچم‌های انقلابی در آمریکای لاتین و سایر نقاط جهان دارد. این شباهت‌ها ممکن است ناشی از تأثیرات ایدئولوژیک مشترک انقلاب‌های قرن نوزدهم و آرمان‌های آزادی‌خواهانه باشد.
  • به عنوان مثال، پرچم کوبا و پورتوریکو نیز از ترکیب مثلث، ستاره و نوارهای افقی استفاده می‌کنند که می‌تواند نشانه‌ای از تبادل ایده‌ها در بین جنبش‌های استقلال‌طلبانه آن دوران باشد.
• تمایز و هویت فیلیپین:
  • ویژگی منحصربه‌فرد پرچم فیلیپین، یعنی قابلیت اهتزاز متفاوت در زمان جنگ و صلح (تغییر جایگاه نوار آبی و قرمز)، آن را از تمام پرچم‌های جهان متمایز می‌کند. این ویژگی، نشان‌دهنده عمق تاریخ مبارزات فیلیپین و اهمیت آزادی و استقلال برای این ملت است.
  • نمادهای خاص خورشید با هشت پرتو (نماد استان‌های انقلابی) و سه ستاره (نماد سه منطقه اصلی)، به پرچم فیلیپین هویتی کاملاً بومی و منحصربه‌فرد می‌بخشند که هیچ پرچم دیگری در جهان مشابه آن را ندارد. این نمادها، داستان خاص فیلیپین را روایت می‌کنند؛ داستانی از مقاومت، وحدت و آرزوی یکپارچگی.
  • همچنین، استفاده از رنگ‌های سفید، آبی و قرمز (که اغلب با پرچم‌های غربی و به ویژه ایالات متحده و بریتانیا مرتبط است)، در پرچم فیلیپین نیز دیده می‌شود. این انتخاب رنگ‌ها، ممکن است به دلیل تأثیرات فرهنگی و سیاسی غرب در طول تاریخ استعمار باشد، اما در فیلیپین، این رنگ‌ها تعابیر بومی و ملی خود را یافته‌اند که پیشتر به آن‌ها اشاره شد (صلح، حقیقت، عدالت، میهن‌پرستی، شجاعت).

۶. تأثیرات فرهنگی و اجتماعی پرچم: نماد وحدت و غرور در تار و پود جامعه

پرچم، تنها یک تکه پارچه نیست؛ بلکه یک نماد پویاست که در زندگی روزمره و رویدادهای بزرگ یک ملت، نقش محوری ایفا می‌کند. در فیلیپین، پرچم ملی عمیقاً در بافت فرهنگی و اجتماعی تنیده شده و به عنوان یک عنصر قدرتمند در شکل‌گیری هویت جمعی عمل می‌کند.

• وحدت و همبستگی ملی: در کشوری که از گروه‌های قومی و زبانی متنوعی تشکیل شده است، پرچم به نمادی از وحدت و همبستگی فراتر از تفاوت‌ها بدل شده است. هنگام برافراشته شدن پرچم یا نواخته شدن سرود ملی، تفاوت‌ها کنار گذاشته می‌شوند و حس مشترک ملی‌گرایی غالب می‌شود. این پرچم، یادآور آن است که با وجود تفاوت‌های ظاهری، همه شهروندان فیلیپین، بخشی از یک خانواده بزرگ ملی هستند.
• جشن‌های ملی و رویدادهای مهم: پرچم نقش برجسته‌ای در جشن‌های ملی، به ویژه روز استقلال (۱۲ ژوئن)، ایفا می‌کند. در این روز، سراسر کشور با پرچم‌های ملی مزین می‌شود و مردم با شور و اشتیاق در مراسم رژه و جشن‌ها شرکت می‌کنند. این پرچم، همچنین در رویدادهای ورزشی بین‌المللی، به ویژه در مسابقات بوکس (که فیلیپین در آن دارای قهرمانان بزرگی مانند مانی پاکیائو است)، به نمادی از غرور ملی و پشتیبانی پرشور از تیم‌های ملی تبدیل می‌شود.
• بازتاب در هنر و فرهنگ: پرچم و نمادهای آن، الهام‌بخش هنرمندان، نویسندگان و موسیقی‌دانان فیلیپینی بوده‌اند. در نقاشی‌ها، مجسمه‌ها، اشعار و ترانه‌های محلی، می‌توان بازتابی از عشق و ارادت به این نماد ملی را مشاهده کرد. حتی در صنایع دستی و لباس‌های سنتی نیز، گاهی نقش و نگار پرچم یا رنگ‌های آن به کار می‌رود که نشان‌دهنده نفوذ عمیق آن در زندگی روزمره است.
• آموزش و پرورش: از سنین پایین، کودکان فیلیپینی با معنا و اهمیت پرچم ملی آشنا می‌شوند. مدارس نقش مهمی در آموزش پروتکل‌های پرچم و ترویج حس احترام به آن دارند. این فرآیند، نسل‌های جدید را با ارزش‌های ملی و تاریخی پیوند می‌زند و حس مسئولیت‌پذیری در قبال آینده کشور را در آن‌ها پرورش می‌دهد. این آموزش شامل یادگیری داستان “پرچم جنگ” و تفاوت اهتزاز آن در زمان صلح و جنگ نیز می‌شود، که به آن‌ها درک عمیق‌تری از تاریخ و هویت ملی خود می‌بخشد.

۷. نتیجه‌گیری: پرچمی که نبض یک ملت را به نمایش می‌گذارد

پرچم فیلیپین، بیش از آنکه صرفاً یک نشان دولتی باشد، یک بوم نقاشی از تاریخ، طبیعت، فرهنگ و آرمان‌های یک ملت است. مثلث سفید آن، داستان آزادی، برابری و برادری را روایت می‌کند؛ خورشید طلایی با هشت پرتو، نمادی از وحدت و استقلال استان‌های انقلابی است؛ سه ستاره طلایی، سه منطقه اصلی جغرافیایی را نمایندگی می‌کنند؛ نوار آبی، نمادی از صلح، حقیقت و عدالت است؛ و نوار قرمز، یادآور میهن‌پرستی و شجاعت بی‌باکانه مردم فیلیپین است.

اما مهم‌ترین و منحصربه‌فردترین ویژگی این پرچم، قابلیت اهتزاز متفاوت آن در زمان صلح و جنگ است. این ویژگی، پرچم فیلیپین را به یکی از زنده‌ترین و پویاترین نمادهای ملی در جهان تبدیل می‌کند، که در هر لحظه، وضعیت روحی و تاریخی یک ملت را فریاد می‌زند. هر باری که این پرچم در نسیم اقیانوس آرام به اهتزاز در می‌آید، نه تنها پرچم یک کشور، بلکه نبض تپنده یک ملت، داستان استقامت، زیبایی‌های طبیعی و روحیه مبارز مردم فیلیپین را به نمایش می‌گذارد. این پرچم، یادآور آن است که آزادی، گرانبهاست و برای به دست آوردن و حفظ آن، باید همیشه آماده بود. پرچم فیلیپین، به راستی، یک اثر هنری ملی است که هر تار و پود آن، با خون، عشق و امید به آینده‌ای روشن بافته شده است.

نویسنده.آریان جوانبخت